Szczegóły obiektu: Oskarżenie wyroków sądowych w trybie nadzoru w systemach postsowieckich: do przodu do praworządności czy wstecz do sowieckich przeżytków?

Opis

• PLMET:
  
  http://confluence.man.poznan.pl/community/display/FBCMETGUIDE
• Tytuł:
  
  
  Oskarżenie wyroków sądowych w trybie nadzoru w systemach postsowieckich: do przodu do praworządności czy wstecz do sowieckich przeżytków?
• Tytuł odmienny:
  
  
  Pereglâd sudovih rìšen’ v porâdku naglâdu v post-podâns’kih pravovih sistemah : vprered do verhovenstva prava či nazad do radâns’kih perežitkìv?
• Twórca:
  
  
  Stecik, Nazar
• ORCID:
  
  0000-0003-1848-8908
• Temat i słowa kluczowe:
  
  
  zaskarżenia wyroków w trybie nadzoru;
  zasada res judicata;
  niezależność sądownictwa;
  zasada podziału władz
• Opis:
  
  Tekst ang., streszcz. pol., ukr.
• Abstrakt:
  
  
  Artykuł poświęcony jest analizie stanu instytucji zaskarżenia wyroków w trybie nadzoru w postradzieckich systemach prawnych oraz określeniu, czy świadczy to o rozwoju tych systemów w kierunku do praworządności, czy odwrotnie – w kierunku do radzieckiej przeszłości. Artykuł również mieści analizę doktrynalnego uzasadnienia instytucji nadzoru w radzieckiej nauce prawnej, obowiązujące ustawodawstwo postradzieckich państw, orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach przeciwko postradzieckim państwom, które są członkami Rady Europy, oraz orzecznictwo trybunałów konstytucyjnych postradzieckich państw. W radzieckiej doktrynie instytucja nadzoru rozpatrywana była jako przewaga socjalistycznego prawa, która znacznie różnie się od prawa burżuazyjnego. Radziecki model instytucji nadzoru, bez względu na zmiany w ciągu historii jego funkcjonowania, można scharakteryzować przez następujące istotne jego cechy: 1 wyłącznie obowiązujące wyroki sądu mogły być poddane nadzorowi; 2 inicjatorami nadzoru mogli być wyłącznie specjalnie upoważnieni do tego urzędnicy oraz organy władzy; strony oraz inni uczestnicy postępowania nie mieli prawa inicjować nadzoru wyroków sądów, mieli prawo wyłącznie zwrócić się do upoważnionych urzędników oraz organów władzy z odpowiednim podaniem; 3 przedmiotem nadzoru mogły być zarówno legalność kwestia prawa, jak i uzasadnienie kwestia faktu wyroków sądowych; 4 nadzór nie ograniczał się do podstaw i argumentów, zaznaczonych w skardze, wyrok rozpatrywany był w całości; 5 złożenie skargi na obowiązujący wyrok sądu nie miało ograniczeń czasowych. […] Tak więc część postradzieckich państw, takich jak: Gruzja, Estonia, Mołdowa oraz Ukraina, zrezygnowała z instytucji nadzoru całościowo. Była to polityczna decyzja władzy ustawodawczej tych państw i przejawiała się w przyjęciu nowych lub poprawek do istniejących ustaw dotyczących sądownictwa i kodeksów postępowania. Rezygnacja z instytucji nadzoru w tych państwach nie nastąpiła na podstawie konstytucji. Ważny wpływ na podjęcia odmowy miał Europejski Trybunał Praw Człowieka, ponieważ rozpatrywanie przez niego skarg przeciwko tym państwom na wykorzystywanie instytucji nadzoru oraz uznanie przez EPTCz naruszenia prawa do sprawiedliwego sądu było jednym z czynników prowadzących do skasowania tej instytucji. W związku z tym można konstatować, że wskazane państwa wybrały kierunek rozwoju swoich systemów prawa w stronę stwierdzenia praworządności. Inna część postradzieckich państw, które także są członkami Rady Europy – Azerbejdżan, Armenia, Łotwa, Litwa oraz Rosja, nie zrezygnowały całkiem z tej instytucji, ale znacznie ją przekształciły. Transformowany model instytucji nadzoru we wskazanych państwach postradzieckich charakteryzuje się następującymi istotnymi cechami: 1 oficjalną rezygnacją z terminów «nadzór», «nadzorcza instancja», «rozpatrzenie sprawy w trybie nadzoru» i in.; 2 specjalnie upoważnieni urzędnicy oraz organy władzy nie mają prawa zwrócić się do sądu z własnej inicjatywy, lecz tylko na podstawie podania od osób, które zwróciły się do nich; 3 inne osoby także mają prawo zwrócić się do sądu nadzorczej instancji, równolegle ze specjalni upoważnionymi urzędnikami oraz organami władzy; 4 specjalnie upoważnieni urzędnicy oraz organy władzy mają prawo zwrócić się sądu nadzorczej instancji wyłącznie w tych sprawach, w których byli stroną; 5 przedmiotem rozpatrywania może być tylko kwestia legalności kwestia prawa, lecz uzasadnienie kwestia faktu już nie; 6 nadzór ograniczony tylko argumentami skarżących; 7 określone zostały także terminy zwrócenia się do sądu w trybie nadzoru.
• Miejsce wydania:
  
  L'vìv
• Wydawca:
  
  L'vìvs'kij nacìnal'nij unìversitet ìmenì Ìvana Franka
• Współtwórca:
  
  
  Burdìn, Volodimir. Red.
  ;
  Marszał, Maciej (1968- ). Red.
• Data wydania:
  
  2019
• Szczegółowy typ zasobu:
  
  
  czasopisma (wydawnictwa ciągłe);
  artykuł
• Identyfikator:
  
  
  oai:repozytorium.uni.wroc.pl:121578 ;
  
  ISSN 2082-4939
• Źródło:
  
  PAd P 102216 II
• Język:
  
  pol;
  ukr;
  eng
• Powiązanie:
  
  Wrocławsko-Lwowskie Zeszyty Prawnicze, 2019, 10, s. 209-244
• Jest wersją:
  
  Czasopisma Naukowe w Sieci (CNS)
• Prawa dostępu:
  
  
  Korzystanie z tego materiału jest możliwe zgodnie z właściwymi przepisami o dozwolonym użytku lub innych wyjątkach przewidzianych w przepisach prawa, a korzystanie w szerszym zakresie wymaga uzyskania zgody uprawnionego
• Licencja:
  
  
  Udostępnianie na podstawie umowy z właścicielem majątkowych praw autorskich
• Właściciel praw:
  
  Copyright by Vidavnictvo L'vìvs'kogo nacìonalʹnogo unìversitetu ìm. Ìvana Franka
• Autor opisu:
  
  WR U/PAdbg

Obiekt znajduje się w kolekcjach:

Informacje dodatkowe

• Data utworzenia: 2021-02-09
• Data ostatniej modyfikacji: 2023-07-13
• Liczba wyświetleń treści obiektu: 25
• Możesz również pobrać opis tego obiektu w formatach:
  RDF;
  OAI-PMH
• Pobierz manifest IIIF:
  https://repozytorium.uni.wroc.pl/iiif-manifest/manifest/121578/PDF.json