Polska w Grupie Wyszehradzkiej (2011-2017)
Visegrad Group
countries of Central Europe
the European Union
NATO
Russia
Ukraine
European integration
Grupa Wyszehradzka
państwa Europy Środkowej
Unia Europejska
NATO
Rosja
Ukraina
europejska integracja
The aim of the article is to describe and explain Poland’s activity within the Visegrad Group (V4) during the period of the second premiership of Donald Tusk and the premierships of Ewa Kopacz and Beata Szydlo. In the aforementioned period, Poland had the presidency in the Group twice (July 2012 – June 2013 and July 2016 – June 2017). Those were the months of Poland’s particular involvement in the activities of this structure. Despite repeated opinions of some commentators and politicians that V4 is effectively dead, the cooperation in this formula has been surprisingly enduring, which makes it worthwhile to analyse the Polish activities within it. The V4, established in 1991, does not meet the criteria defining an international organization However, in the view of Polish foreign ministry, this is not a disadvantage, since the lack of an institutional basis has turned out to be an exceptionally good solution. It enables the members to respond to challenges and crises more easily, as well as react to the quickly-changing political reality.
Celem niniejszego artykułu jest opis i wyjaśnienie aktywności Rzeczypospolitej Polskiej na forum Grupy Wyszehradzkiej (V4) w okresie sprawowania władzy przez drugi rząd Donalda Tuska oraz rządy Ewy Kopacz i Beaty Szydło. W badanym okresie Polska dwukrotnie sprawowała prezydencję w Grupie: w okresie VII 2012 –VI 2013 oraz VII 2016 –VI 2017. Były to miesiące szczególnego zaangażowania Polski w działania tej struktury. Pomimo powtarzających się co jakiś czas głosów komentatorów i polityków, iż V4 jest martwa, to jednak współpraca w tym formacie wykazuje zdumiewającą trwałość, co skłania do poddania analizie polskiej aktywności na jej forum. Mimo iż V4 powołana do istnienia w 1991 r., nie spełnia kryteriów definiujących organizację międzynarodową to opinii polskiego ministerstwa spraw zagranicznych nie jest to jednak wada. Brak zaplecza instytucjonalnego okazała się bowiem wyjątkowo dobrym posunięciem. Dzięki temu można łatwiej odpowiadać na różne wyzwania i kryzysy, jak również szybko reagować na zmieniającą się rzeczywistość polityczną.
Instytut Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego
oai:repozytorium.uni.wroc.pl:97995 ISSN 2300-4282
Dyplomacja i Bezpieczeństwo, nr 1 (5) 2017/2018
Aug 9, 2022
Nov 7, 2019
112
138
https://www.repozytorium.uni.wroc.pl/publication/106977
Edition name | Date |
---|---|
Polska w Grupie Wyszehradzkiej (2011-2017) | Aug 9, 2022 |
Foks, Robert
Habowski, Mirosław