@misc{Tarnogórska_Maria_Genus_2012,
 author={Tarnogórska, Maria},
 copyright={Copyright by Maria Tarnogórska and Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego Sp. z o.o. Wrocław 2012},
 address={Wrocław},
 howpublished={online},
 year={2012},
 contents={Wstęp 13 I. O dyskursie tzw. limerykologii 19 II. Z historii i teorii gatunku 33 1. Gatunek „stroficzny” 33 2. Edward Lear i tradycja purnonsensu 34 Homo leariensis, czyli antropologia dziwności 39 Limeryczne zdarzenia 45 Punch line i kuriozalne kollokacje 50 3. Pseudo- i protolimeryki 56 4. Następcy Leara i dalszy rozwój gatunku 70 Dowcip i pointa 70 Zmierzch ilustracji 73 Nowy odbiorca i nowe treści 74 Postscriptum: Z dziejów gatunkowej nazwy 89 5. Teoretyczne ujęcie gatunku 91 Gatunek komiczny 92 Genus ludens 93 Light verse — poezja „niepoważna” 95 Wersyfikacyjne dogmaty 97 Narracyjne rytuały 102 Typologiczne warianty gatunku 108 III. Pierwsze polskie limeryki: „oswajanie” nonsensu 111 1. „Ekscentryczne strofki” 112 2. „Plagiaty z angielskiego” 115 3. Limeryki made in Poland 117 Ekskurs 121 „W oparach absurdu”, czyli skamandrycki „kult nonsensu” 121 Nonsens i awangarda 127 Nonsens i absurd — kłopotliwa synonimia 133 4. Nowe serie limeryków: powielanie gatunkowego modelu 135 IV. Budowanie tradycji: powojenne periodyki i nowa „kultura śmiechu” 142 1. „Szpilki”: między dawną tradycją a Hyde Parkiem 144 2. Rola „Przekroju” 176 3. Limeryczne praktyki „Karuzeli” 190 4. Limeryczna „pandemia”: od „Gazety Wyborczej” do „Rewii Rozrywki” 199 V. Trzy poetyki: w kręgu literackich autorytetów 205 1. Maciej Słomczyński: nonsens „plugawy” 206 Następcy i kontynuatorzy: tabu jako źródło limerykowego humoru 212 Humor seksualny 212 Humor skatologiczny 218 Humor „tanatologiczny” 219 2. Wisława Szymborska: limeryczny wariant vers de société 222 Wisława Szymborska jako postać limeryczna 230 3. Stanisław Barańczak: nonsens „figlologiczny” 232 „Wyrównywanie deficytu” 238 VI. Śmiech uczonych. Limeryk w folklorze uniwersyteckim 241 1. „Erudyki”, czyli komiczna parodia uczoności 243 2. Obscena, czyli dążenie do „mocnej” ekspresji 250 3. Estetyczne i pozaestetyczne funkcje zabawy 254 VII. „Śmieszne” i „dziwne” wierszyki w obiegu literatury dziecięcej 257 VIII. Bliżej rzeczywistości: okolice satyry 281 IX. Niektóre osobliwości formy i tematu 291 1. Limerykowe legendy miejskie 291 2. Biografi oły i limeryki zwierzęce 301 3. W stronę różnorodności: gatunkowe innowacje i zabawy metafikcją 305 Zakończenie 314 Nota bibliograficzna 318 Bibliografia 319 Summary 332 Spis ilustracji 334 Indeks osobowy 335},
 publisher={Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego},
 language={pol},
 abstract={Monografia poświęcona dziejom przetransponowanego z tradycji angielskiej gatunku w literaturze polskiej. Omówienie poszczególnych wariantów formy (m.in. silnie zindywidualizowanej poetyki Macieja Słomczyńskiego, Wisławy Szymborskiej i Stanisława Barańczaka, jak również limeryku „uniwersyteckiego” czy „dziecięcego”) poprzedza obszerne wprowadzenie podejmujące kwestię zagadkowego pochodzenia „sonetu literatury nonsensu” oraz ustalające kryteria jego teoretycznego opisu.},
 title={Genus ludens. Limeryk w polskiej kulturze literackiej},
 type={tekst},
 keywords={limeryki polskie, XX wiek, historia i krytyka},
}