@misc{Górnicki_Leonard_Sprzedaż_2021,
 author={Górnicki, Leonard},
 copyright={Copyright by Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego, 2023},
 address={Wrocław},
 howpublished={online},
 year={2021},
 publisher={E-Wydawnictwo. Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa. Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego},
 language={pol},
 abstract={W artykule poddana została analizie instytucja sprzedaży handlowej według kodeksu handlowego z 1934 r. (k.h.), należącego do znaczących osiągnięć kodyfikacyjnych w XX wieku w Polsce, który zasadniczo przestał obowiązywać od 1 czerwca 1965 r. Autor dowodzi, że regulacje kodeksu handlowego w dziedzinie sprzedaży handlowej (art. 542-567 k.h.), których projekt przygotował prof. Józef Sułkowski, stanowiły lex specialis w stosunku do przepisów o sprzedaży zawartych w kodeksie zobowiązań z 1933 r. (art. 294-351 k.z.). Miały one jednak charakter fragmentaryczny, bowiem regulowały tylko niektóre materie, a w pozostałym zakresie, w razie braku odpowiednich unormowań w kodeksie handlowym, stosowano zasady kodeksu zobowiązań. Sprzedaż handlowa była więc szczególnym rodzajem sprzedaży, do której w pierwszej kolejności zastosowanie znajdowały przepisy kodeksu handlowego, jako prawo szczególne, następnie powszechne w państwie prawo zwyczajowe, wreszcie zaś kodeks zobowiązań, jako prawo ogólne. Przepisom kodeksu handlowego sprzedaż podlegała tylko wówczas, gdy miała za przedmiot rzeczy ruchome lub papiery wartościowe i była czynnością handlową (art. 542 k.h.), to znaczy czynnością kupca, który rzecz lub papier wartościowy sprzedawał w wykonywaniu swego przedsiębiorstwa (art. 498 k.h.). Dla zastosowania przedmiotowych przepisów wystarczyło, jeżeli dana czynność była handlowa jednostronnie (art. 542 k.h.), a wyjątkowo tylko chodziło o czynność handlową dla obu stron (art. 552-554 k.h.). Autor analizuje zagadnienia ogólne sprzedaży handlowej, sprzedaż z zastrzeżeniem prawa własności, sprzedaż rzeczy o właściwościach określonych przez kupującego, zwłokę w przyjęciu towaru i związane z nią konsekwencje oraz obowiązek zbadania towaru pod kątem wad i kwestię niezgodności towaru z zamówieniem, a także sprzedaż z terminem ścisłym oraz sprzedaż na raty. Ta ostatnia instytucja nawiązała do koncepcji legislacyjnej ustawodawcy niemieckiego i austriackiego, w kierunku ograniczenia swobody sprzedawcy, na co jednoznacznie wskazywały postanowienia polskiego kodeksu handlowego, chociaż w polskim k.h. znalazły się również rozwiązania oryginalne, niemające odpowiedników w innych światowych ustawodawstwach, jak przepisy o rękojmi (art. 556 k.h.) o przedterminowym płaceniu rat (art. 558 k.h.) i inne. Przepisy szczególne zawarte w k.h. miały więc na celu – jak dowodzi Autor – głównie ochronę słabszego ekonomicznie i niedoświadczonego w handlu klienta, nabywającego towar dla własnego użytku, przed wyzyskiem ze strony sprzedawcy.},
 title={Sprzedaż handlowa według kodeksu handlowego z 1934 r.},
 type={text},
 keywords={polski kodeks handlowy z 1934 r., sprzedaż handlowa, przepisy kodeksu zobowiązań z 1933 r. o sprzedaży, czynności handlowe, sprzedaż z zastrzeżeniem prawa własności, sprzedaż rzeczy o właściwościach określonych przez kupującego, sprzedaż z terminem ścisłym, sprzedaż na raty},
}