@misc{Kaczmarek_Katarzyna_O poglądach_2018,
 author={Kaczmarek, Katarzyna},
 copyright={Copyright by Katarzyna Kaczmarek},
 address={Wrocław},
 howpublished={online},
 year={2018},
 publisher={E-Wydawnictwo. Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa. Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego},
 language={pol},
 abstract={Przyznanie pełni praw wyborczych dla kobiet na mocy dekretu wydanego przez Józefa Piłsudskiego 28 listopada 1918 r. stanowiło rezultat aktywnej działalności niepodległościowej kobiet w czasie zaborów. Kobiety aktywnie uczestniczyły w walkach zbrojnych o wyzwolenie spod całkowitej zależności państw zaborczych, prowadząc równocześnie działalność konspiracyjną. Szanse na większy dział kobiet na scenie politycznej nie zostały w pełni wykorzystane ze względu na konserwatywne poglądy panujące w polskim społeczeństwie sprowadzające kobietę jedynie do roli żony i matki. Pomimo że działania organizacji kobiecych skupiały się na wzmocnieniu świadomości kobiet o ich równorzędnej pozycji wobec mężczyzn oraz pobudzaniu ich aspiracji zawodowych, pomniejszały istotną kwestię ich udziału w życiu politycznym. Najszerzej działającą organizacją, dla której podstawowym zadaniem było uświadomienie polityczne kobiet bez względu na ich pochodzenie i status społeczny, była katolicka organizacja – Narodowa Organizacja Kobiet. Założona została w 1919 r., a jedną z jej działaczek była Stefania Laudyn-Chrzanowska – pisarka, publicystka oraz działaczka społeczna urodzona 2 stycznia 1872 r. w Mohylewie, zmarła 18 lutego 1942 r. w Zakopanem. Dzięki szerokiej aktywności oraz dorobkowi literackiemu przyczyniła się do wzrostu świadomości Polaków o sytuacji polityczno-społecznej na ziemiach polskich i na świecie. Mieszkała w Rosji, gdzie studiowała i zajmowała się działalnością społeczną. Po śmierci męża w 1908 r. wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie doświadczywszy życia w kapitalistycznej rzeczywistości, uświadomiła sobie, że działanie na rzecz równouprawnienia kobiet nie spowoduje rozwiązania problemów współczesnego świata. Twierdziła, że jedynie silnie zorganizowany i zjednoczony naród o zakorzenionej głęboko wierze chrześcijańskiej ma możliwość przeciwdziałać wszelkich problemom społeczno-politycznym. W przedstawionych rozważaniach odwoływała się do nauki papieskiej, uwzględniając doktrynę reprezentowaną przez Leona XIII i Piusa XI. Podzielała postulaty nauki papieskiej szczególnie w kwestii władzy, pracy i własności. W 1922 r. powróciła do Polski i zamieszkała w Zakopanem, gdzie zajmowała się publicystyką społeczną.},
 title={O poglądach społeczno-politycznych Stefanii Laudyn-Chrzanowskiej},
 type={tekst},
 doi={https://doi.org/10.34616/fiuw.2018.2.53.73},
 keywords={prawa wyborcze, równouprawnienie, naród, kapitalizm, bolszewizm},
}