@misc{Ofiarski_Zbigniew_Pomoc,
 author={Ofiarski, Zbigniew},
 copyright={Copyright by Zbigniew Ofiarski},
 howpublished={online},
 publisher={E-Wydawnictwo. Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa. Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego},
 language={pol},
 abstract={Zgodnie z przepisami ustawy o repatriacji można udzielać repatriantom pomocy finansowej na: zagospodarowanie, zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, świadczenia opieki zdrowotnej, pokrycie kosztów nauki języka polskiego. Istotne znaczenie ma pomoc finansowa na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, realizowana w dwóch odrębnych procedurach. W ramach pierwszej procedury starosta częściowo refunduje wydatki poniesione przez repatrianta na remont, adaptację lub wyposażenie lokalu mieszkalnego w miejscu jego osiedlenia się w Polsce. W ramach drugiej procedury Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji udziela, przez okres nie dłuższy niż 10 lat, dopłat do: czynszu najmu lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego albo opłaty do zakwaterowania w domu studenckim, albo kosztów nabycia lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego. Obie formy pomocy finansowej są finansowane ze środków budżetu państwa, a wysokość tej pomocy jest limitowana kwotowo ‒ odpowiednio do wysokości 6 000 zł lub 25 000 zł na każdego repatrianta.},
 title={Pomoc finansowa na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych repatrianta jako forma wpływu administracji na życie jednostki},
 type={tekst},
 keywords={potrzeby mieszkaniowe, budżet państwa, pomoc finansowa, administracja publiczna, repatriant},
}