@misc{Tyburcy_Tomasz_Cel_2017,
 author={Tyburcy, Tomasz},
 copyright={Copyright by Tomasz Tyburcy},
 address={Wrocław},
 howpublished={online},
 year={2017},
 publisher={E-Wydawnictwo. Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa. Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego},
 language={pol},
 abstract={Istotą strony podmiotowej kradzieży jest cel przywłaszczenia. Jest to przestępstwo kierunkowe (celowe). Brak zamiaru przywłaszczenia dekompletuje istotę czynu kradzieży, ale nie wyłącza jej bezprawności lub winy. Konieczną przesłanką kradzieży jest działanie z zamiarem trwałego pozbawienia właściciela możności dysponowania mieniem. Nie ma zamiaru przywłaszczenia sprawca, który działa w celu „krótkotrwałego użycia” rzeczy. Można wyróżnić dwie teorie przywłaszczenia. Pierwsza z nich to teoria wartości rzeczy (Sachwerttheorie), zgodnie z którą za przywłaszczenie uznaje się przeniesienie rzeczy z majątku jednego podmiotu i gospodarcze włączenie go do majątku sprawcy. Istotne jest więc gospodarcze, a nie prawne włączenie mienia do majątku sprawcy. Natomiast teoria substancji (Substanztheorie) pojmuje „cel przywłaszczenia” jako zachowanie polegające na trwałym zabraniu pokrzywdzonemu rzeczy jako przedmiotu materialnego (substancji), a nie jej wartości, i wykonywanie w stosunku do niej uprawnień właścicielskich.},
 title={Cel przywłaszczenia jako subiektywny element bezprawia przestępstwa kradzieży},
 type={tekst},
 keywords={przywłaszczenie, krótkotrwałe użycie, przestępstwa kierunkowe (celowe), kradzież, cel przywłaszczenia},
}