@misc{Clément_Céline_Qu’est-ce_2020,
 author={Clément, Céline},
 copyright={Copyright by Uniwersytet Wrocławski, Wydział Nauk Społecznych, Instytut Socjologii},
 address={Wrocław},
 howpublished={online},
 year={2020},
 publisher={Instytut Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego},
 language={fre},
 abstract={Od początku lat siedemdziesiątych XX w. następują głębokie przeobrażenia w strukturze rodziny. Dokonują się one w dwóch płaszczyznach. Pierwsza dotyczy mnogości typów więzi intymnych. Oznacza to, że obecnie współwystępuje wiele wzorów „stawania się” parą, a nawet jeden przechodzi w drugi w tym samym cyklu życia. Kolejna płaszczyzna odnosi się do pokrewieństwa. Możliwość zakończenia małżeństwa zmienia bieg życia, a na jego kolejnych etapach rodzą się dzieci. Zwiększenie liczby matek/ojców samotnie wychowujących dzieci i rodzin rekonstruowanych (patchworkowych), spowodowało zainteresowanie badaczy relacjami między rodzicami a dziećmi, jak również osobami „dodatkowymi”, zaangażowanymi w edukację dzieci. Tę refleksję kontynuowano w kontekście rozwoju adopcji międzynarodowej, technik wspomaganego rozrodu czy pojawienia się rodzin tworzonych przez pary homoseksualne, co wznowiło debatę na temat rodzica społecznego i biologicznego. Badania te, potwierdzając wzrastające różnicowanie się konfiguracji rodzinnych, docenienie wybieranych typów relacji oraz pewien dystans wobec heteroseksualnego modelu reprodukcyjnego, ujawniają również różne rozumienie ojcostwa i macierzyństwa, podkreślające porządek płci. Uwidaczniają przy tym zwrot w stronę „zawodu rodzica”, którego reguły stają się powszechnie znane i uzasadniają interwencję instytucjonalną państwa w sprawy rodzin w ramach określonego pojęcia rodzicielstwa},
 abstract={A partir des années 1970, la famille a connu de profondes transformations. Celles-ci se sont dérou-lées en deux temps. Le premier est celui de la pluralisation du lien conjugal, dans le sens où plusieurs manières de « faire » couple coexistent aujourd’hui, voire se succèdent au sein d’un même parcours de vie. Le second concerne le lien de filiation. La possibilité de remettre en cause le lien conjugal entraine des trajectoires mouvantes au cours desquelles des enfants naissent. La progression desménages monoparentaux et des familles recomposées qui en a découlé a soulevé la question des relations entre parents et enfants ainsi que celle de la place des personnes « en plus » impliquées dans l’éducation des enfants. Ces réflexions se sont prolongées avec le développement de l’adoption internationale, de l’Assistance Médicale à la Procréation (AMP) ou encore avec l’émergence des familles homoparentales, venant renouveler le débat parent social/parent biologique. Bien que témoignant d’une diversification croissante des configurations familiales, d’une valorisation des relations choisies, mais aussi d’une distance à l’égard d’un modèle reproductif hétérosexuel, ces recherches révèlent un contenu différent de la paternité et de la maternité, venant renforcer l’ordre dugenre. Elles dévoilent également une évolution vers la notion « du métier de parent » dont les normes, ne cessent de se diffuser et favorisent l’intervention de l’État par le biais de la parentalité},
 title={Qu’est-ce qu’un parent? Qu’est-ce qu’être parent? Un bilan des recherches en sociologie de la famille},
 type={text},
 doi={https://doi.org/10.34616/129268},
 keywords={rodzina rekonstruowana, rodzicielstwo, wielorodzicielstwo, macierzyństwo, ojcostwo, normy edukacyjne, famille recomposée, normes éducatives, paternité, maternité, pluri-parentalité, parentalité,},
}